Otwarte na tyle, na ile terytorium. Celem Agriverde na kilka kolejnych lat jest „rozszerzenie doświadczeń i sieci na całym terytorium”. Sektor rehabilitacji zlokalizowany jest w San Camillo, chronionym miejscu, w którym nauczyciele spotykają się z ludźmi, uczą się ich poznawać i identyfikować, aby stworzyć relację. Potem następuje drugi krok: poinstruowanie tych osób, aby pracowały w grupie, z różnymi ludźmi, z kolegami, z operatorami – więcej na www. Następnym krokiem jest poufna rozmowa z terytorium i opuszczenie murów.
„San Camillo to sala gimnastyczna, miejsce szkoleń – podsumowuje Raphael – ale trzeba będzie wydobyć te doświadczenia na powierzchnię, ponieważ uzyskanie przez jednostkę autonomii na swoim terytorium osobistym oznacza, że nabyła ona talenty do określania siebie w zasadniczo najbardziej pokojowym potencjale świata, mimo wszystko z własnymi trudnościami, ale wyposażonymi w narzędzia umożliwiające znalezienie drogi do osiągnięcia sukcesu”.
Nasza refleksja dokonuje się w takim stanie rzeczy
„Dlaczego, u licha, potrzebujemy nowej, pomysłowej i przewidującej opieki w zakresie zdrowia psychicznego?” Rzeczywiście liczne zmiany społeczne, antropologiczne i relacyjne, które zaszły w bieżących latach – oprócz pandemii – wymagają zmiany kursu. Organizacja podmiotów świadczących usługi w zakresie zdrowia psychicznego, w dużej mierze oparta na modelu biomedycznym i technicznym, nie okazała się zdolna do zaspokojenia potrzeb osób cierpiących psychicznie, w przypadku których nie przyniosła nawet trwałych skutków. Zmieniające się ramy psychopatologiczne, zwłaszcza te dotyczące okresu dojrzewania, w rzeczywistości wymagają zmiany. W ostatnich latach we Włoszech rozpowszechniły się nowe wskazówki terapeutyczne, które szczególnie skutecznie odpowiadają na zapotrzebowanie na opiekę zorientowaną na potencjał terapeutyczny.
Intuicje Ustawy 180/78, powszechnie znanej jako „Ustawa Basaglii”, wywarły znaczący oddźwięk na scenie ogólnokrajowej i światowej oraz wywołały energetyczny ferment w panoramie dialogu na temat praktyk w zakresie zdrowia psychicznego w różnych kontekstach terytorialnych.
Od kilku lat Włochy pogrążają się w kryzysie charakteryzującym się postępującym zubożeniem inwestycji finansowych i zasobów w obszarze publicznego zdrowia psychicznego, także z powodu stale rosnącego niedoboru personelu wyznaczonego do rozpatrywania wniosków o pomoc udzielana przez osoby cierpiące psychicznie, z rodzin i terytoriów.
Nasza refleksja dokonuje się w takim stanie rzeczy. Należy docenić przyszłościowe ulepszenia, które mogą pojawić się na niektórych terytoriach Włoch, które dają nową nadzieję i konkretną możliwość nadania impulsu pracy publicznych podmiotów świadczących usługi w zakresie zdrowia psychicznego.
Innowacyjne doświadczenia powstają na zróżnicowanych terytoriach Włoch, od północy do środka i na południu, w obszarach metropolitalnych i na prowincji, które uwzględniają specyfikę rodzimego terytorium, ale mają zasięg międzynarodowy.
Na przykład wspólnota narodowa zespołów wielorodzinnych
Na przykład wspólnota narodowa zespołów wielorodzinnych, praktyki dialogu, demokratyczne wspólnoty terapeutyczne (np. doświadczenia w zakresie akredytacji partnerskiej), innowacyjny dobrobyt trzeciego sektora w zakresie współplanowania i koprodukcji pomiędzy organami współpracy społecznej oraz stowarzyszeniami i dostawcami publicznymi.
Począwszy od okresu pandemii Covid 19 rozpoczęto eksperymentalny handel doświadczeniami pomiędzy włoskimi firmami zajmującymi się publicznym zdrowiem psychicznym. Początkowo, w sposób pionierski, trzy spółki publiczne (Mediolan, Prato i Caltagirone), w drodze wieloośrodkowych badań i rozpatrywania pierwszych przypadków dotyczących dostawców publicznych w okresie pandemii Covid 19, rozpoczęły dialog i dyskusja na temat dobrych praktyk. Następnie zmiana doświadczeń została przedłużona na różne firmy (Roma 2, Termoli, Grosseto, Neapol, Agrigento).
Następnie utworzono grupę roboczą składającą się z menedżerów dostawców publicznych, która spotyka się raz w miesiącu i w której oprócz dostawców wspomnianych powyżej uczestniczą także menedżerowie z Cagliari, Perugii i Ankony. Z tej grupy jasno wynika, że niezależnie od omówionych powyżej trudności możliwe jest ustanowienie nowych, praktycznych, postępowych i skutecznych sposobów, które będą zgodne z dobrymi praktykami w zakresie leczenia chorób psychicznych u rdzennej ludności, walki z wykluczeniem społecznym, promocja energetyki wszystkich zaangażowanych osób.
Zwykle aktywa sąsiedzkie, będące narzędziami poprawiającymi dialog i demokrację w celu dbania o dobrostan psychiczny sąsiedztwa. Uważa się, że istotne jest uwzględnienie wszystkich wykwalifikowanych pracowników świadczących usługi, gospodarstw domowych i użytkowników zarówno w procesie terapeutycznym, jak iw ramach oceny spółek publicznych.
Dziesięć zasad „dobrych praktyk” w zakresie dialogicznej i demokratycznej opieki w zakresie zdrowia psychicznego zorientowanej na dobrostan psychiczny społeczności
Programy, inicjatywy i praktyki, które zapewniają udział klientów i rodzin w działaniach DSM (także przez w (np. obecność stowarzyszeń użytkowników i rodzin) poprzez aktywizację rządzenia na poziomie rodzimym z przywództwem demokratycznym, dialogicznym i włączającym z uwzględnieniem ryzyka dryfowania psychiatrii kontroli społecznej. Zwracaj uwagę na zupełnie nowe języki zupełnie różnych pokoleń, zarówno w kontaktach z klientami, jak i młodszymi operatorami.
Programy, inicjatywy i praktyki
Zaangażowanie i wykazanie praktyk niezakazujących stosowania środków przymusu lub obecność przepisów ograniczających stosowanie środków przymusu do bardzo ograniczonego i monitorowanego czasu. Przywróć wartość pracy w domu i życia codziennego, aby przekazać ją nowym pokoleniom, a także promuj tradycję i stosowanie braku ograniczeń i instytucjonalizacji.
- Obecność budownictwa mieszkaniowego zorientowanego na idee i praktyki Demokratycznych Wspólnot Terapeutycznych, wzmacniającego doświadczenia lekkiego budownictwa mieszkaniowego i wspieranego oraz wiedzę specjalistyczną samorządu mieszkaniowego.
- Obecność inicjatyw na rzecz włączenia społecznego i zawodowego (SILS, IPS, gospodarstwa społeczne, spółdzielnie typu B, staże szkoleniowe, granty do pracy itp.). Wzmocnić relacje między sektorem prywatnym i nieprywatnym a trzecim sektorem; wprowadzać innowacje i ożywiać współpracę społeczną nie tylko w formie operacyjnej siły roboczej, ale także poprzez identyfikację nosicieli innowacji organizacyjnych, lokalnych korzeni i nowych umiejętności.